Τόσοι Πολλοί και όμως τόσο Μόνοι
Περπατώντας απόψε άναμεσα στα κτίρια της πόλης είδα δρόμους με αυτοκίνητα γεμάτους και κόσμο να περιφέρεται πέρα δόθε και σκέφτηκα θα γιορτάζουν και χαίρονται και αυτοί μαζί με τη φύση που ήδη άρχισε να γεμίζει με αρώματα και χρώματα τον άρρωστο αέρα που σαν ένα βάλσαμο ήρθε να απαλύνει τον πόνο του.
Προσπάθησα να αιχμαλωτίσω το βλέμμα των περαστικών αλλά μάταια, πρόσωπα παγερά και αδιάφορα βλέμματα απλανή και χαμένα, όλοι σκυμμένοι, περπατούσαν σαν κάποιο αόρατο χέρι να τους έχει κουρδίσει.
Ποιός ξέρει που ταξίδευαν, ποία όνειρα χαμένα λαχταρούσαν, σαν να ήταν κενοί και άψυχοι σαν να χάθηκε η ελπίδα μα είναι τόσο νέοι.
Δεν το πιστεύω, δεν μπορεί, είμαστε τόσοι πολλοί και όμως είμαστε τόσο μόνοι τελικά;
μοναξιά ή μοναχικότητα?
ΑπάντησηΔιαγραφήπροτιμώ να εξυμνούμε την μοναχικότητα.........
Σαφως γλυκεία μου υπάρχει διαφορά μοναξίας και μοναχικότητας. Τη πρώτη δεν την επιλέγης ενώ η μοναχικότητα είναι καθαρά θέμα επιλογης.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό το βιβλίο με τίτλο " Από τη μοναξιά στη μοναχικότητα" του Osho.
Αντιγράφω ένα απόσπασμα.
"...υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στη μοναξιά και τη μοναχικότητα. Όταν νιώθεις μοναξιά, σκέφτεσαι τον άλλον, σου λείπει ο άλλος, είσαι εξαρτημένος. Η μοναξιά είναι μια αρνητική κατάσταση. Η μοναξιά είναι η απουσία του άλλου. Η μοναχικότητα είναι η παρουσία του εαυτού. Η μοναχικότητα είναι πολύ θετική, είναι αληθινή ελευθερία. Είναι μια παρουσία που ξεχειλίζει. Είσαι τόσο γεμάτος από παρουσία, που μπορείς να γεμίσεις ολόκληρο το σύμπαν με την παρουσία σου και δεν υπάρχει η ανάγκη του άλλου."