ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

Θάνατος........

Τι λέξη και αυτή. Στο ακουσμά της αμέσως , όσο εξοικιομενος και να είσαι με την ιδέα του, σου γεννιούνται αρνητικές σκέψεις, μαύρες και απαισιόδοξες.

Πρέπει όμως να αντιδρούμε και να σκεφτόμαστε έτσι; Είναι ο θάνατος τόσο αρνητικός;

Εδώ είναι ένα σημείο που θα μπορόυσαμε να διατυπώσουμε διαφορετικές γνώμες και απόψεις.

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας δυστυχώς που ο θάνατος έρχεται σαν λύτρωση από τα μαρτύρια. Μαρτλυριο να βλέπεις το αγαπημένο σου πρόσωπο να υποφέρει και να λιώνει από τη αρρώστια και ενδόμυχα παρακλάς να «φύγει» για να ησυχάσει και όταν αυτό συμβεί νιώθεις ένα βάρος απο το στήθος σου να χάνεται. Όμως η απώλεια είναι πάντα μια απώλεια που δεν αναπληρώνεται και η ιδέα ότι δεν θα ξαναδείς, δεν θα ξαναμιλήσεις, δεν θα ξαναγγίξεις το αγαπημένο σου πρόσωπο, όποια και αν είναι αυτό, σου προκαλεί πόνο μεγάλο και δυστυχία που μόνο ο χρόνος μπορει και αυτός όχι πάντα, να απαλύνει και να επουλώσει τις πληγές.

Προσπαθώντας λοιπόν να απαντήσω στο παραπάνω ερώτημα πιστεύω ότι αυτοί που μένουν πίσω υποφέρουν ενώ ο εκλειπών ησύχασε γλύτωσε και αν πιστέψουμε στη μεταθάνατον ζώη ίσως να πήγε και σε κάποιο τόπο καλύτερο από αυτόν.

Κλείνοντας τις σκέψεις μου θα ήθελα να τονίσω οτι ο θάνατος είναι η μεγαλύτερη δικαιοσύνη στο κόσμο γιατί δεν κοιτά κοινωνική, φυλετική η άλλη καταγωγή ούτε εάν είσαι πλούσιος η φτωχός κάποτε όλοι αργά η γρήγορα εκέι θα καταλήξουμε.